Ο αθλητισμός αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία διαπαιδαγώγησης για την παιδική και την εφηβική ηλικία. Ο Δάσκαλος οφείλει να είναι πρωτίστως παιδαγωγός και δευτερευόντως προπονητής, όπου μέσα από την πύλη της πειθαρχίας οδηγεί τους αθλητές στην σωστή κοινωνικοποίηση. Η ενασχόληση με τα μαχητικά αθλήματα μέσω ενός υγιούς πλαισίου, εμποτίζει τα παιδιά με αυτοπεποίθηση και δυναμισμό χωρίς όμως να επιφέρει επιθετικότητα.
Η ηθικο-πνευματική εκπαίδευση, που διαμορφώνεται στο κοινωνικό σύνολο μίας σχολής πολεμικών τεχνών μέσα από την πειθαρχία και την τάξη, αποτελεί το σημαντικότερο όφελος στη διαμόρφωση της παιδικής προσωπικότητας. Εκεί, με την μαγική τέχνη της διαπαιδαγώγησης, ο Δάσκαλος περιπλέκει έντεχνα τη ψυχαγωγία και το παιχνίδι με την άσκηση και την πειθαρχεία. Ο αντικειμενικός στόχος είναι να οπλίσουμε το σώμα με τη γνώση της πολεμικής τέχνης και το πνεύμα με την αντίληψη της σωστής χρήσης ούτως ώστε η επίγευση που θα μείνει στην μνήμη να είναι μία ευχάριστη διαδρομή.